Stanisław Andruczyk, „Wróbelek”, ur. 20 XII 1896 roku w Pawłówce, syn Franciszka i Katarzyny z Bogdanów. Ukończył szkołę początkową (później podawał, że posiadał wykształcenie w zakresie pięciu klas szkoły powszechnej), a następnie pracował na gospodarstwie. Po zniszczeniu jego gospodarstwa w czasie I wojny światowej zamieszkał w Suchodołach w gminie Jeleniewo. 1 XI 1918 roku wstąpił do POW „komendy lokalnej w folwarku Szwajcaria”, składając przysięgę na ręce Butkiewicza w jego domu w Szwajcarii. Powtórnie został zaprzysiężony przez Czesława Bernatowicza. Po raz trzeci został zaprzysiężony przez Stanisława Chmielewskiego w Pawłówce. W odwołaniu złożonym do Komisji Kwalifikacyjnej POW napisał: „Pracowałem na terenie wsi Szwajcaria, miasta Suwałk i Pawłówki. Praca moja polegała na dostarczaniu broni i amunicji dla P.O.W., werbowaniu ochotników i odbywania ćwiczeń w szeregach P.O.W. Będąc zdradzony przed okupantami Niemcami, którzy zaczęli mnie prześladować z racji należenia do P.O.W. wyjechałem do Zambrowa i zaciągnąłem się do 41 p.p. [1 Suwalskiego Pułku Strzelców] jako ochotnik w dniu 25 I 1919 roku”. Wraz z pułkiem brał udział m.in. w walkach pod Lidą, Wilnem, Mińskiem, Kijowem. „W katastrofie kolejowej pod Mostami” został ranny w lewą nogę i głowę. Awansował do stopnia starszego szeregowego. W sierpniu 1921 roku został zdemobilizowany i wrócił do pracy w rodzinnym gospodarstwie. Był członkiem Placówki Pawłówka Związku Peowiaków, Związku Rezerwistów RP, Związku byłych Ochotników Armii Polskiej, radnym Rady Gminy w Pawłówce. Był odznaczony Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921, odznaką Dywizji Litewsko-Białoruskiej i odznaką Wilno – Wielkanoc 1919.
Opracował Krzysztof Skłodowski.