Ludwik Falkowski w sierpniu 1920 r. walczył w Bitwie Warszawskiej i przeszedł cały szlak kampanii wojennej 1920 r. Był kanonierem. Został później osadnikiem wojskowym w Łumbiach. Przeniósł się do Łumbi z miejscowości Gliniszcze wraz z grupą innych osadników wojskowych, do której należał Jan Kruszyłowiczem (ułan), Stanisław Nazarek (szeregowy) oraz Paweł Totczyk (saper). Ludwik Falkowski zmarł w Łumbiach w 1989 r. i został pochowany na Starym Cmentarzu w Sejnach.
Opracowała Irena Kasperowicz-Ruka na podstawie relacji Haliny i Jana Dzienisiewiczów.
Por. Osadnictwo wojskowe w dwudziestoleciu międzywojennym: https://kresy.genealodzy.pl/zbior/pdf/osadnicy_wojskowi.pdf, na tej liście Ludwik Falkowski wymieniony jest pod nr 1898 jako kanonier, który otrzymał nadanie ziemi w miejscowości Gliniszcze, w gminie Piaski, w powiecie Wołkowyskim. Jan Kruszyłowicz wymieniony jest pod nr. 4254, Stanisław Nazarek pod nr 5923, a Paweł Totczyk pod nr 9214 [dostęp: 30.05.2021 r.].
Falkowski Ludwik, ur. w 1897 roku w gminie Topczewo w powiecie bielskim. Ukończył dwie klasy szkoły elementarnej. 12 III (lub V) 1919 roku wstąpił jako ochotnik do Wojska Polskiego. Został przydzielony do Białostockiego Pułku Strzelców (później 79 Pułk Piechoty). 12 II 1921 roku został zdemobilizowany przez Baterię zapasową 21 Pułku Artylerii Ciężkiej (?). Od 1928 roku jako osadnik wojskowy dzierżawił działkę w kolonii Gliniszcze w gminie Piaski w powiecie wołkowyskim. W 1932 roku na podstawie ustawy z 17 XII 1920 roku o bezpłatnym nadziale ziemią żołnierzy Wojska Polskiego Główny Urząd Ziemski Grodnie przyznał mu ją na własność za wykupem. Ze względu na trudna sytuację materialną oraz słabą ziemię w czerwcu 1932 roku wystąpił o ponowne oszacowanie jej wartości lub nadanie innej. Był żonaty miał dwoje dzieci. Zmarł w 1989 roku. Został pochowany na „starym” cmentarzu w Sejnach.
Opracował Krzysztof Skłodowski.