(Por. Powstańcy Sejneńscy. Część I – Wspomnienia i relacje. Część II – Notki biograficzne. Praca zbiorowa pod red. Sławomira Rutkowskiego. Sejneńskie Towarzystwo Opieki nad Zabytkami, Sejny 2020, wydanie II, s. 77 – 78.)
Tomasz Zan, ur. 21 września 1902 roku w Duksztach (obecnie Litwa), zm. 11 maja 1989 roku w Warszawie. Prawnuk Tomasza Zana – „Promienistego”, syn Tomasza i Teresy z Dowgiałłów. W 1913 roku wstąpił do drużyny skautów założonej przez Andrzeja Małkowskiego w szkole księdza J. Gralewskiego w Starej Wsi koło Warszawy. Był ochotnikiem w 3 Dywizji Piechoty Wacława Iwaszkiewicza w korpusie gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego. Walczył w obronie Wilna w 1918 roku. W początku 1919 roku, w rodzinnym majątku Poniemuń został zaprzysiężony na członka POW. Jego matka i siostra były zaangażowane w działalność POW na Kowienszczyźnie. Wiosną 1919 roku przybył do Suwałk i wstąpił do IV klasy gimnazjum. Brał udział w licznych akcjach dywersyjnych, m.in. wysadzeniu torów kolejowych w Bakaniuku 5 czerwca 1919 roku. Po rewizji, podczas której znaleziono w jego wynajętym domu karabin, wraz z kuzynem Stefanem Podberskim został aresztowany przez Niemców. Został zwolniony dzięki staraniom matki i następnie skierowany do pracy konspiracyjnej w rejonie Łoździej. Brał udział w Powstaniu Sejneńskim. Po jego zakończeniu skierowany na Litwę Kowieńską. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, w trakcie której został dwukrotnie ranny. Po demobilizacji studiował na Uniwersytecie im. Stefana Batorego w Wilnie i na Uniwersytecie w Poznaniu, gdzie w 1926 roku otrzymał dyplom inżyniera rolnika. Jako rotmistrz rezerwy brał udział w kampanii wrześniowej. Po jej zakończeniu przebywał w Kownie. Od grudnia 1939 roku należał do Związku Walki Zbrojnej. Aresztowany przez policję litewską trafił do obozu w Drymitriawie, skąd zwolniono go przed aneksją Litwy przez ZSRR. W lipcu 1941 roku przedostał się do Warszawy, gdzie objął funkcję szefa Ośrodka II północno-wschodniego wywiadu ofensywnego Komendy Głównej AK, od sierpnia 1942 roku szefa oddziału dyspozycyjnego KG AK. Następnie został skierowany do Okręgu Nowogródek AK, a w czasie akcji „Burza” był szefem sztabu 30 Poleskiej Dywizji Piechoty AK (wcześniej awansował na majora). Internowany przez Armię Czerwoną 18 sierpnia 1944 roku, został wywieziony do obozu w Riazaniu. Do Polski powrócił w lutym 1946 roku. W 1951 roku został aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa i uwięziony. Był odznaczony Krzyżem Virtuti Militari V klasy, Krzyżem Niepodległości z Mieczami, Krzyżem Walecznych trzykrotnie, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami (ks)[1].
Opracował Krzysztof Skłodowski.
Tomasz Zan zmarł w 1989 r. i spoczywa na Cmentarzu w Wilanowie: kwatera X, miejsce 3081.
[1]Grupa Rekonstrukcji Historycznej „Garnizon Suwałki”, Facebook, https://www.facebook.com/774781075891667/photos/a.774781249224983/3029609193742166/?type=3&theater, dostęp: [17. 05. 2020 r.].