Milewski, Józef (1898 – 1982), zarejestrowany GRÓB WETERANA

Józef Milewski urodził się w Gibach 25 października 1898 r. Był synem Tomasza i Racheli, z domu Sobolewskiej. W POW działał  pod pseudonimem „Kozakowski”. Był rolnikiem. Józef Milewski został  w 1932 r. odznaczony Medalem Niepodległości („Monitor Polski” nr 217/1932, Dział C., gdzie zapisano: pozycja 696) Milewski Józef – Suwałki oraz poz. 697) Milewski Józef – Giby). Józef Milewski z Gib był prawdopodobnie młodszym bratem  Wincentego  Milewskiego (1891 – 1944), który także urodził się w Gibach, był synem Tomasza i Racheli, z domu Sobolewskiej, działał w POW  pod pseudonimem „Wilczyński”, był rolnikiem,  a w 1932 r. został odznaczony Medalem Niepodległości (był także odznaczony Odznaką Pamiątkową Więźniów Ideowych z lat 1914 1921).  Józef  Milewski z Gib zmarł 22 czerwca 1982 r. i został pochowany na  Starym Cmentarzu w Sejnach.

Opracowała Irena Kasperowicz-Ruka na podstawie podanych źródeł1 oraz napisów na cmentarnych nagrobkach.

1 Centralne Archiwum Wojskowe: https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_kartoteka_personalno_odznaczeniowa/?strona=3&szufladka=KARA-KARN oraz LISTA ODZNACZONYCH KRZYŻEM I MEDALEM NIEPODLEGŁOŚCI https://niezwyciezeni1918-2018.pl/nie/form/74,Lista-odznaczonych-Krzyzem-Niepodleglosci.html

Wspominając Józefa Milewskiego z Gib warto wspomnieć także o jego imienniku,  Józefie Milewskim z Suwałk. O dziejach jego życia możemy dowiedzieć się udając się pod adres https://pl-pl.facebook.com/GRH-Garnizon-Suwa%C5%82ki-774781075891667/ [dostęp 10.06.2022 r.].  Czytamy tam:

Milewski Józef, „Babinicz”, ur. 6 lub 9 II 1899 roku w Popowie w gminie Bargłów, syn Józefa i Rozalii z Czajkowskich. Po ukończeniu czterooddziałowej szkoły elementarnej w Łabędniku w 1914 roku zdał egzamin do klasy czwartej progimnazjum w Augustowie (w innym dokumencie podał że ukończył dwie klasy gimnazjum). Z powodu wybuchu I wojny światowej nie mógł podjąć nauki, dlatego kształcił się samodzielnie i pomagał w prowadzeniu gospodarstwa rodziców. Jednocześnie „na czele z […] ks. Brzósko” organizował „młodzież miejscową w Koła Amatorskie, Koła Młodzieży itp.”. Po zajęciu regionu w lutym 1915 roku przez Niemców został nauczycielem w Jeziorkach, a później, do 1917 roku w Popowie. W 1917 roku (według innych informacji w marcu 1918 roku) wstąpił do POW. Był organizatorem i pierwszym komendantem komendy lokalnej nr IX „Łabętnik” VIII Obwodu POW Augustów, liczącej „48 ludzi”. Równocześnie podjął pracę w niemieckim Urzędzie Gminy w Bargłowie jako kancelista-tłumacz. Jak zapisał komendant obwodu Jan Wielgat „Praca jego na tym stanowisku nie należała do prac zwykłych, gdyż […] chcąc intensywniej dopomagać do przeprowadzenia wszystkich prac konspiracyjnych […] pracował jednocześnie u okupantów […] dzięki czemu paraliżował wszystkie ruchy władz niemieckich skierowane przeciwko P.O.W. oraz miejscowej ludności. Podczas służby w P.O.W. był gorliwym, nieustraszonym pracownikiem i organizatorem. Jedynie jemu zawdzięcza życie kilkunastu członków P.O.W. z komendy lokal. I-ej, III-ej i X-ej 8 obwodu”. Wykorzystując zaufanie jakim obdarzali go Niemcy dostarczał fałszywe dokumenty dla ukrywających się członków organizacji, ułatwiał „ucieczki z więzienia lub aresztu” oraz niósł pomoc „ludności miejscowej, gnębionej przez okupantów”. W listopadzie na czele członków podległej mu komendy lokalnej wziął udział w wystąpieniach przeciwko Niemcom. 14 listopada „na trakcie Bargłow-Pomiany-Borzymen” rozbroił „zdążających na granicę 4-ch Niemców, zdobywając 3 konie, wóz, 4 karb., amunicję i umundurowanie”. W tym samym dniu wraz z peowiakami Możejko i Gołębiewskim 9-ciu Niemców w majątku Reszki w gm. Bargłów […] zdobywając 9 karabinów, 3 konie, wóz i amunicję”. Jak zapisał: „Ponieważ dostałem rozkaz zabraniający dalszego rozbrajania Niemców w Suwalszczyźnie, zmuszony byłem wycofać się z terenu Suwalszczyzny na pogranicze Ziemi Łomżyńskiej, w rejonie Barszcze-Górskie-Kroszówka [na południe od Bargłowa], skąd jeszcze po paru dniach z pomocą – kilku legionistów na czele z obecnym ppłk [… Władysławem] Wiecierzyńskim, którzy się do nas przyłączyli – dokonaliśmy wypadu na placówki niemieckie już wówczas skoncentrowane Bargłów, Netta, Pomiany i po zdobyciu więcej broni i amunicji oraz koni wycofaliśmy się do Grajewa, a stamtąd wraz z całą komendą [w składzie tzw. kompanii suwalskiej] byłem skierowany do Kolna z przydziałem do 33 p.p. w Łomży [20 XI 1918 roku]. Z Kolna wysłano mnie na czele komendy do Czerwonki na granicę niemiecką, gdzie byłem do grudnia 1918 roku”. Następnie został przeniesiony do formującego się w Zambrowie 1 Suwalskiego Pułku Strzelców (później 41 Suwalski Pułk Piechoty). 14 stycznia 1919 roku został mianowany kapralem, a w marcu 1919 roku wraz z pułkiem wyruszył na front bolszewicki i wziął udział w pierwszych walkach pułku w rejonie Szpiliki-Możejkowo. 30 V 1919 roku awansował na plutonowego. Następnie brał udział w walkach pod Lidą i Mińskiem. 8 XII 1919 roku został mianowany sierżantem i pełnił funkcję zastępcy i dowódcy plutonu. Brał udział w ofensywie kijowskiej i na przyczółku mostowym Kijów pod Browarami, w walkach odwrotowych oraz pod Modlinem i Nasielskiem, skąd trafił do szpitala w Warszawie. Po opuszczeniu szpitala został odesłany do Batalionu Zapasowego 41 Suwalskiego Pułku Piechoty w Skierniewicach. 20 VI 1921 (w innym dokumencie 1922 roku), na własną prośbę został bezterminowo urlopowany. Po zwolnieniu z wojska powrócił do Popowa, a w 1922 roku wyjechał do Suwałk, gdzie założył sklep spożywczy. Od 1929 roku pracował jako rachmistrz w Tartaku Państwowym w Płocicznie. Był członkiem Związku Strzeleckiego. W styczniu 1925 roku był jednym z organizatorów Związku Byłych Ochotników Armii Polskiej w Suwałkach, w styczniu 1926 roku współorganizował Związek Podoficerów Rezerwy RP, a w 1927 roku Stowarzyszenie Rezerwistów i byłych Wojskowych (wchodził w skład ich zarządów). W 1928 roku był jednym z założycieli Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny. Był członkiem bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem. W 1929 roku mieszkał w Suwałkach przy ulicy 11 Listopada 94, a w latach 30. w Płocicznie koło Suwałk. W 1932 roku został odznaczony Medalem Niepodległości. Jego prośba o ponowne rozpatrzenie wniosku i przyznanie Krzyża Niepodległości nie została uwzględniona. (ks)

Opracował Krzysztof Skłodowski.

Zarejestrowany GRÓB WETERANA
Na podstawie art.3 ust. 11 ustawy z dnia 22 listopada 2018 r. o grobach weteranów walk o wolność i niepodległość Polski (Dz. U. z 2018 r., poz. 2529) Prezes Instytutu Pamięci Narodowej poinformował, że mogiła Józefa Milewskiego, pochowanego na  Starym Cmentarzu Parafialnym w Sejnach, została wpisana do centralnej ewidencji grobów  weteranów walk o wolność i niepodległość Polski. Tabliczkę z napisem GRÓB WETERANA WALK O WOLNOŚC I NIEPODLEGŁOŚĆ POLSKI  oraz zaświadczenie z numerem ewidencyjnym mogiły dnia 23 sierpnia 2023 r. wręczył w Sejnach przedstawicielom Rodziny Pan dr Marek Jedynak, Dyrektor Oddziału IPN w Białymstoku w czasie uroczystości specjalnie w tym celu zorganizowanej w siedzibie Muzeum Kresów Rzeczypospolitej Obojga Narodów przez Panią Beatę Dźwilewską, Prezesa Stowarzyszenia Zwolenników Idei Upamiętniania Komendanta ,,ZIUK” i członków Stowarzyszenia, przy współpracy z Panią Barbarą Miszkiel oraz z grupą przedstawicieli powstańczych rodzin w składzie: Halina i Jan Dzienisiewicz, Marta Dziemido, Irena Kasperowicz-Ruka, Bernard Kozakiewicz, Sławomir Rutkowski, Henryk Sylwista, a przede wszystkim przy życzliwej pomocy Księdza Prałata Zbigniewa Bzdaka, Proboszcza Parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Sejnach. 

Dodaj do zakładek Link.

2 odpowiedzi na „Milewski, Józef (1898 – 1982), zarejestrowany GRÓB WETERANA

  1. W sprawie Józefa Milewskiego z Gib. komentarz:

    Józef Milewski syn Tomasza i Racheli brat Wincenty, Konstanty siostry Kazia, Bronisława.
    Miał żonę Anne ( z domu Jabłońska z miejscowości Giby). Mieli 8 dzieci: Stefan, Franek, Romuald, Halina, Bronisław, Stanisław, Józef, Stefania. 
    Pierwsza żona Anna w wieku 46lat 1942r. zmarła i została pochowana w Karolinie. W tym czasie Józef Milewski był na przymusowych robotach i wrócił na pogrzeb żony.  6 lat był wdowcem. druga żona Stefania (z domu Herbszt z miejscowości Strzelcowizna.) zmarła 1967roku pochowana w Mikaszówce. Nie mieli dzieci. 
    Wiemy że Józef wraz z rodziną w1941r przeniósł się na opuszczone gospodarstwo w Białogórach po staroobrzędowcach którzy byli wysiedlania. Przyczyną zmiany zamieszkania była potrzeba wyżywienia rodziny, w Gibach miał mało ziemi. Wiemy że Józef za brak danin które były coraz większe z gospodarstwa które zajął odsiadywał jakąś karę i około 1948-49roku wrócił do rodzinnej miejscowości Giby.  
    Z opowieści wiemy że Józef Milewski walczył w Sejnach i okolicach, że ciężkie były walki z Litwinami.  Z przekazów Józefa które zostały w pamięci do tej pory wiemy że koło Gib Józef Hałecki (Halicki) został zakłuty bagnetami przez Litwinów, to był znajomy Józefa Milewskego który miał zostać mężem siostry Kazimiery. Wiemy również że Józef Milewski był przetrzymywany i bity w domu Biskupim w Sejnach przez Rosjan. Byli tam przetrzemywani w tym samym czasie tagże Litwini. Józef był rolnikiem ale również robił beczki, ceberki, wiadra z drewna i sprzedawał w Sejnach na targu. 
    Syn Stefan, najstarszy był w AK pseudonim Kozak, ukrywał się w lasach okolice miejscowości Gruszki.  Syn Stanisław pseudonim Pieczurka zginą w obławie augustowskie w wieku 23lat został zabrany prosto z pola w okolicach wsi Białogóry ( Był lokalną złota rączką umiał wszystko naprawić) . Syn Józef (potrafił grać na akordeonie) żołnierz AK zmarł w 1947roku w wieku 17lat pochowany na cmentarzu w Karolinie obok swojej matki. Zabity we wsi Zalewskie podczas ucieczki z domu w trakcje zabawy, sołtys wsi który miał trzy córki doniósł do Rosjan. 
    Józef Milewski zmarł 1932 roku został pochowany wraz z odznaczeniem najprawdopodobniej medalem Niepodległości które zostało umieszczone w trumnie. 

    Wintenty Milewski. Syn Bolesław Milewski żyje i mieszka Giby II numer domu 158. z racji wieku i niepamięci nie udało mi się pozyskać żadnych informacji.

    Te informacje, wspomnienia pozyskałem od Józefy Milewskie (z domu Moroz wnuczki Bronisława Moroz z Gib) synowej Józefa Milewskiego a żony syna Romualda. Zamieszkałej Giby II 156A. tel: 875165486.  Napisał Łukasz Salwecki. 
     

    • Irena Kasperowicz-Ruka komentarz:

      Bardzo dziękuję za wyczerpujące uzupełnienie wspomnienia o Józefie Milewskim i Jego Rodzinie. Ważne pytanie: czy wymieniona w tekście data śmierci jako rok 1932 nie jest podana z tak zwaną “literówką”?

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *