(Por. Powstańcy Sejneńscy. Część I – Wspomnienia i relacje. Część II – Notki biograficzne. Praca zbiorowa pod red. Sławomira Rutkowskiego. Sejneńskie Towarzystwo Opieki nad Zabytkami, Sejny 2020, wydanie II, s. 11.)
Wiktor Budowicz, Powstaniec Sejneński, uczestnik wojny polsko–bolszewickiej 1920 r. Po powrocie z wojny znalazł sympatię tutejszą, ale litewskiego pochodzenia, i ożenił się. Pomimo tego, że często płakał opowiadając o okrucieństwach zadawanych przez przeciwników wielu jego kolegom w czasie walk powstańczych, to okazało się jednak, że miłość jest potężniejsza! A żona musiała akceptować powstańczą przeszłość męża, skoro zgodziła się na ślub. Jest to piękny przykład na naturalne współistnienie tutejszych mieszkańców. Tutejszy – to przez długie wieki często więcej znaczyło niż narodowość. Gdyby nie „złote góry”, podstępnie obiecywane Litwinom przez Niemców i Rosjan, ich opowiadanie się przeciw Polsce raz po stronie Niemców, raz po stronie Rosjan, to mieszkańcy tych ziem sami dogadaliby się i granica, wytyczona na linii demarkacyjnej marszałka Francji Ferdynanda Focha, byłaby uznana bez przelewu krwi. Wiktor Budowicz miał ośmioro dzieci. Prowadził gospodarstwo rolne i pracował w charakterze woźnego blisko swojego miejsca zamieszkania, w szkole w Poćkunach. Jest mile wspominany przez dawnych nauczycieli i uczniów. Dzieci w szkole nazywały go Bartkiem, być może dlatego, iż był synem Bartłomieja. Dużo opowiadał o żołnierskim trudzie, o bitwie niemeńskiej oraz o tym, jak przepłynął Niemen, trzymając się końskiej grzywy. Uczniom ludowej ojczyzny mówił, że kiedyś Polska była większa. Został pochowany na Cmentarzu w Berżnikach.
Opracowała Irena Kasperowicz-Ruka, córka Olimpii Kasperowicz oraz bratanica Aldony Kasperowicz, nauczycielek ze szkoły w Poćkunach, na podstawie wspomnień i rozmów, przeprowadzanych przez Czesława Witkowskiego, nauczyciela ze szkoły w Poćkunach.
Zdjęcie Wiktora Budowicza w mundurze wojskowym z lat wojny polsko-bolszewickiej 1919-1920. udostępnione nam przez Rodzinę:

Mogiła Wiktora Budowicza na cmentarzu w Berżnikach:

Pod adresem https://jzi.org.pl/geneo/ znajdujemy kopię aktu ślubu Wiktora Budowicza z Poćkun i Anny Jancza z Bubel:
Parafia | Sejny |
Rok | 1924 |
Akt | 7 |
Data ślubu | 1924-02-06 |
Imiona młodego | Wiktor |
Nazwisko młodego | Budowicz |
Miejscowość młodego (parafia) | Poćkuny (Berżniki) |
Miejsce urodzenia młodego | Poćkuny (Berżniki) |
Stan cywilny młodego | kawaler |
Wiek młodego | 24 |
Imiona młodej | Anna |
Nazwisko panieńskie młodej | Jancza |
Miejscowość młodej (parafia) | Bubele |
Miejsce urodzenia młodej | Gawieniańce |
Stan cywilny młodej | panna |
Wiek młodej | 22 |
Imię ojca młodego | Bartłomiej |
Imię matki młodego | Aniela |
Nazwisko panieńskie matki młodego | Palewicz |
Imię ojca młodej | Marcin |
Imię matki młodej | Elżbieta |
Nazwisko panieńskie matki młodej | Okulanis |
Świadkowie | Wincenty Puniszkis (30) gospodarz z Bubel Wincenty Wojtulanis (28) gospodarz z Bubel |
Inne uwagi | 3 zapowiedzi w kościele sejneńskim i berżnickim |
Ślubu udzielał | ks. Adam Jasionowski wikariusz sejneński |
Akt podpisał | Ks. Stanisław Pardo proboszcz sejneński |
Księga | Śluby 1923-1927 |
Osoba indeksująca | Urszula Orzechowska |
Wiktor Budowicz i jego żona Anna spoczywają we wspólnej mogile na cmentarzu w Berżnikach.
Zrobione!
Zrobione!