Saniewski, Antoni (1895 – 1957)

(Por. Powstańcy Sejneńscy. Część I – Wspomnienia i relacje. Część II – Notki biograficzne. Praca zbiorowa pod red. Sławomira Rutkowskiego. Sejneńskie Towarzystwo Opieki nad Zabytkami, Sejny 2020, wydanie II, s. 75)

Saniewski Antoni, ur. 10 maja 1895 roku w Łoździejach, syn Antoniego i Marianny z Zamojskich.

Członek komendy lokalnej POW „Łoździeje” Nr 7 w obwodzie sejneńskim. Po wybuchu 23 sierpnia 1919 roku Powstania Sejneńskiego brał udział w walkach na terenie Łoździej, a po połączeniu z oddziałem komendy lokalnej „Simno” wycofał się w kierunku Sejn. Następnie brał udział w walce z litewskim kontratakiem na Sejny 25 sierpnia, w trakcie którego został ciężko ranny dwoma pociskami w nogę „z rozdrobnieniem kości”, a następnie przewieziony do szpitala w Suwałkach.

Do 1939 roku był funkcjonariuszem Policji Państwowej w Łomży. W 1932 roku odznaczony Medalem Niepodległości. Po wybuchu II wojny światowej został zmobilizowany. 23 września przekroczył granicę z Litwą i został internowany. Za działalność w POW został oskarżony przez Prokuraturę Wojenną i osadzony w więzieniu w twierdzy kowieńskiej w forcie 5. 9 lipca 1940 r. po zajęciu Litwy przez ZSRR znalazł się w niewoli sowieckiej i 13 lipca został uwięziony w obozie w Kozielsku. Był przesłuchiwany w celu wydania nazwisk „polskich konfidentów”, a następnie 16 maja osadzony w obozie Ponoj w obłastii murmańskiej. 27 lipca 1941 roku został przeniesiony do obozu w Suzdalu w obłastii Iwanowskiej. Po zawarciu układu Sikorski-Majski, 14 lub 24 sierpnia został zwolniony na podstawie amnestii. 25 sierpnia 1941 roku przybył do obozu w Tatiszczewie i wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR. Został przydzielony do 15 Pułku Piechoty. 5 czerwca 1942 roku został zweryfikowany w stopniu plutonowego zawodowego. W lutym 1942 roku wraz z pułkiem został przetransportowany do Kazachstanu, a w sierpniu ewakuowany przez Iran do Iraku. 22 października 1942 roku został przeniesiony do 22 Pułku Piechoty, gdzie wszedł w skład Armii Polskiej na Wschodzie. 30 kwietnia 1943 roku został przeniesiony do 21 Kompanii Transportowej, która weszła w skład II Korpusu Polskiego PSZ. 26 stycznia 1945 roku został przekazany do Komendy Uzupełnień Nr 4 III Korpusu Polskiego, a 16 kwietnia 1947 roku do Obozu Przejściowego Jednostek Wojskowych na Środkowym Wschodzie. 23 kwietnia na podstawie orzeczenia Wojskowej Komisji Rewizyjnej Lekarskiej przy Szpitalu Wojskowym nr 8 został uznany za zupełnie niezdolnego do służby wojskowej i 27 sierpnia przeniesiony do Obozu Przejściowego przy Kwaterze Głównej JWSW. 2 stycznia 1948 roku został odesłany do 98 Obozu Repatriacyjnego.

W lutym 1948 roku przebywał w Domu Uzdrowieńców Armii Polskiej Hermitage Camp. Później wrócił do Polski. Mieszkał w Ostrołęce. 20 października 1946 roku został odznaczony Medalem Wojska po raz pierwszy, a 3 sierpnia 1947 roku po raz drugi. Był żonaty z Janiną Saniewską, z którą miał dwoje dzieci Jadwigę i Leona. Zmarł 4 października 1957 roku w Ostrołęce i został pochowany na Cmentarzu Parafialnym1.

Opracował Krzysztof Skłodowski.


1Grupa Rekonstrukcji Historycznej „Garnizon Suwałki”, https://www.facebook.com/774781075891667/photos/a.774781249224983/3291869764182773/?type=3&theater, dostęp: [15.05. 2020 r.].

6.06.2023 r.

Możemy dodać, że Antoni Saniewski za udział w Powstaniu Sejneńskim został nominowany przez Komisję Weryfikacyjną POW dnia 6 kwietnia 1924 r. do odznaczenia Krzyżem Walecznych2.

2Protokół Komisji Weryfikacyjnej POW z dnia 6 kwietnia 1924 r.

Dodaj do zakładek Link.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *