(Por. Powstańcy Sejneńscy. Część I – Wspomnienia i relacje. Część II – Notki biograficzne. Praca zbiorowa pod red. Sławomira Rutkowskiego. Sejneńskie Towarzystwo Opieki nad Zabytkami, Sejny 2020, wydanie II, s. 71–73.)
Rosiński Józef Ludwik, ur. 27 VIII 1894 r. w Warszawie, syn Józefa i Marii z Paradowskich.
W 1913 roku ukończył 7-klasową Szkołę Handlową Zgromadzenia Kupców miasta Warszawy i podjął pracę w Towarzystwie Akcyjnym Warszawska Fabryka Dywanów. Od 1914 do 1917 r. pracował jako nauczyciel domowy, a od września 1917 do grudnia 1918 r. jako nauczyciel gimnastyki w Gimnazjum Filologicznym oraz w Koedukacyjnym Seminarium Nauczycielskim w Radomiu. Jednocześnie działał w harcerstwie i prowadził konspiracyjne szkolenie o charakterze wojskowym. Od października 1915 r. był członkiem POW. W 1917 r. ukończył Szkołę Podoficerską, a następnie Szkołę Podchorążych POW w Warszawie. W listopadzie 1918 r. pełnił funkcję zastępcy komendanta Obwodu POW w Radomiu. 30 grudnia 1918 r. wstąpił do Batalionu Harcerskiego Wojska Polskiego w Warszawie.
4 IV 1919 r. został przyjęty do Biura Wywiadowczego przy Oddziale II Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego i w porozumieniu z Komendą Naczelną POW odkomenderowany na okupowaną przez Niemców Suwalszczyznę „w charakterze instruktora do placówki Suwalskiego Okręgu POW”. W maju 1919 r. został mianowany podchorążym POW. Pełnił funkcję komendanta obwodu II – Garnizon Suwałki i kierownika wyszkolenia okręgu. Na czele oddziału lotnego wziął udział w przygotowaniach i wykonaniu akcji wysadzenia torów kolejowych w Bakaniuku oraz Dąbrówce koło Suwałk w nocy z 4 na 5 VI 1919 r. W czasie Powstania Sejneńskiego dowodził samodzielną kompanią „Giby”, na czele której 23 sierpnia rozbroił posterunki litewskie w Gibach, Posejnelach i Berżnikach, biorąc do niewoli 2 oficerów i 120 żołnierzy litewskich oraz „materiał wojenny”. Później brał udział w walkach w Sejnach.
Po rozwiązaniu we wrześniu 1919 r. Dowództwa Obrony Kresów pracował przejściowo w Biurze Wywiadowczym Oddziału II Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego w Warszawie, a od listopada 1919 r. do lutego 1920 r. pełnił funkcję kierownika placówki Biura Wywiadowczego „Libawa”. Następnie otrzymał przydział do Oddziału II Dowództwa Frontu Litewsko-Białoruskiego i objął funkcję kierownika kancelarii Ekspozytury w Mińsku. Z dniem 1 III 1920 r. został mianowany podchorążym Wojska Polskiego.
Po demobilizacji, w latach 1921 – 1928 pracował w bankowości. W 1924 r. uzyskał dyplom ukończenia Wydziału Finansowo-Ekonomicznego Szkoły Nauk Politycznych w Warszawie. W 1926 r. ukończył prywatną szkołę teatralno-filmową pod kierunkiem Wiktora Biegańskiego i zadebiutował w jednej z ról w reżyserowanej przez Biegańskiego komedii „Gorączka złotego”. W latach 1928 – 1930 był szefem biura i prokurentem firmy „Kodak”, a następnie kierownikiem i prokurentem amerykańskiej firmy „Burroughs” Maszyny do Liczenia. W czasie okupacji był księgowym warsztatu naprawczego maszyn biurowych Ludwika Krzemińskiego w Warszawie. Po Powstaniu Warszawskim znalazł się w obozie przejściowym Dulag 121 w Pruszkowie. Uciekł z niemieckiego transportu i zamieszkał w Bocheniu pod Łowiczem. W 1945 r. przebywał w Czerniewie, gdzie pracował jako buchalter klucza majątków. Później był kierownikiem finansowo-księgowym w Fabryce Fotochemicznej „Alfa” w Bydgoszczy, w Fabryce Fotochemicznej „Foton” w Warszawie i Dziale Budownictwa Przedsiębiorstwa Państwowego Film Polski. Od 1950 do 1959 r. pracował w Filmowym Biurze Technicznym, jako szef finansowo-administracyjny, księgowy i główny księgowy. Od 1962 r. pracował w Zespole Realizatorów Filmowych „Kamera” jako administrator grupy zdjęciowej. Uczestniczył w realizacji wielu filmów fabularnych. Wystąpił też jako aktor drugoplanowy i epizodyczny w kilku filmach, m.in. „Zbrodniarz, który ukradł zbrodnię”, „Nie lubię poniedziałku”, „Sprawa Gorgonowej”. Był odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Zmarł w Warszawie 22 XII 1978 r. (ks)1 Irena Kasperowicz-Ruka ustaliła, że został pochowany w grobowcu rodzinnym na Starych Powązkach w Warszawie, kwatera 25, rząd 2, miejsce 30, 31, 32.
Opracował Krzysztof Skłodowski.
1Grupa Rekonstrukcji Historycznej „Garnizon Suwałki”, Facebook, https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=2955598501143236&id=774781075891667, dostęp: [15. 05. 2020 r].
Ważna informacja:
Najnowsza biografia Józefa Rosińskiego (1894 – 1978 ), napisana przez Krzysztofa Skłodowskiego, znajduje się w Suwalskim słowniku biograficznym, opublikowanym w 2021 r. Por. Suwalski słownik biograficzny, tom 1, Muzeum Okręgowe w Suwałkach przy współpracy Augustowsko-Suwalskiego Towarzystwa Naukowego w Suwałkach, Suwałki 2021, strony 533 – 535.
Rok 2023
Zarejestrowany GRÓB WETERANA: https://bip.ipn.gov.pl/bip/form/r77748259139,Rosinski.html
Tablica, uroczyście odsłonięta w Gibach 21 sierpnia 2022 r.:
Zarejestrowany GRÓB WETERANA
Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej
https://bip.ipn.gov.pl/bip/form/r77748259139,Rosinski.html
25.03.2024, 14:20
Nazwisko:
Rosiński
Imię:
Józef Ludwik
Kraj:
Polska
Miejscowość:
Warszawa
Gmina:
Warszawa
Rodzaj obiektu:
Cmentarz Powązkowski, Stare Powązki, ul. Powązkowska
Lokalizacja:
kwatera 25, rząd 2, grób 30, 31, 32
Przynależność:
Polska Organizacja Wojskowa, powstanie sejneńskie, wojna polsko-bolszewicka