Łankiewicz, Piotr (1892 – 1966), zarejestrowany GRÓB WETERANA

(Por. Powstańcy Sejneńscy. Część I – Wspomnienia i relacje. Część II – Notki biograficzne. Praca zbiorowa pod red. Sławomira Rutkowskiego. Sejneńskie Towarzystwo Opieki nad Zabytkami, Sejny 2020, wydanie II, s. 63 – 64.)

Łankiewicz Piotr ps. „Piotrowski”, ur. 18 stycznia 1892 roku w Suwałkach, syn Bolesława (robotnika) i Ludwiki z Kościńskich.

Uczęszczał do gimnazjum męskiego w Suwałkach. W czasie nauki, w 1913 roku był jednym z współzałożycieli tajnego koła niepodległościowego. Po zakończeniu nauki studiował w Belgii, gdzie wstąpił do Związku Strzeleckiego. Jako jednoroczny ochotnik odbył służbę wojskową w artylerii rosyjskiej, służąc przez dziewięć miesięcy na froncie. Następnie przebywał w niewoli. Po uwolnieniu wstąpił do Wojska Polskiego i służył w 23 Pułku Piechoty.

W początku 1919 roku rozkazem Oddziału II Sztabu Generalnego Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego został skierowany „do prac bojowo-wywiadowczych na terenie Suwalszczyzny”. Po przybyciu na Suwalszczyznę od lutego 1919 r. pełnił m.in. funkcję komendanta Obwodu Suwałki POW (Dowództwa Obrony Kresów Ziemi Suwalskiej). W nocy z 4 na 5 czerwca na czele „oddziału lotnego” dowodził akcją wysadzenia torów kolejowych w Dąbrówce. Po wybuchu Powstania Sejneńskiego, na czele samodzielnej kompanii „Krasnopol” uczestniczył w rozbrojeniu posterunków litewskich w Krasnopolu, Ryżówce, Tartaku, Wigrach i na linii Czarnej Hańczy biorąc do niewoli około 120 jeńców. Po litewskim natarciu na Sejny 25 sierpnia, wraz z dowodzoną przez siebie kompanią uczestniczył w wyparciu oddziałów litewskich i odzyskaniu Sejn.

Po rozwiązaniu oddziałów POW został skierowany do szkoły podchorążych. Następnie służył w 53 Pułku Piechoty wraz z którym brał udział w walkach na froncie polsko-bolszewickim. Wyróżnił się niezwykłą odwagą m.in. w walkach o Sokołówkę 14/15 czerwca 1920 roku i 20 czerwca podczas odwrotu spod Tomaszpola. 31 lipca w czasie walk odwrotowych nad Seretem, atakując z „odwagą i poświęceniem linię nieprzyjacielską”, został ciężko ranny „kulą eksplodującą w lewe podudzie”. Za wykazane męstwo był trzykrotnie przedstawiany do odznaczenia Krzyżem Virtuti Militari, jednak odznaczenia nie otrzymał. Po 18 miesiącach „bolesnej kuracji” m.in. w Warszawie oraz w Szwajcarii 1 października 1922 roku został przeniesiony w stan nieczynny, a następnie zwolniony z wojska jako inwalida. Wrócił do Suwałk. Prowadził hurtownię tytoniową przy ul. T. Kościuszki 40. Wchodził w skład zarządu powiatowego koła Stowarzyszenia Rezerwistów i Byłych Wojskowych Rzeczpospolitej Polskiej oraz był wiceprezesem suwalskiego koła Związku Inwalidów Wojennych Rzeczypospolitej. W wyniku odniesionych ran uzależnił się od morfiny. Leczył się w zakładach dla nerwowo chorych. W 1937 roku stał się uczestnikiem głośnego w Suwałkach procesu przeciwko doktorowi Mamertowi Nieciuńskiemu, oskarżonemu o nieuprawnione wydanie recept na morfinę. Po II wojnie światowej wraz ze swoją siostrą Zofią mieszkał w Ełku. Był odznaczony Krzyżem Niepodległości z Mieczami, Krzyżem Walecznych dwukrotnie, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921 i Krzyżem POW. Zmarł 30 XII 1966 r. w Ełku. (ks)1 Spoczywa na Cmentarzu Komunalnym i Wojskowym w Ełku (kwatera D, rząd 23,grób 14)2.

Opracował Krzysztof Skłodowski.


1Grupa Rekonstrukcji Historycznej „Garnizon Suwałki”, Facebook, https://www.facebook.com/774781075891667/photos/a.774781249224983/2953944027975350/?type=3&theater, dostęp: [01. 06. 2020 r.].

2Piotr Łankiewicz, [w:] Polskie-Cmentarze.pl Miejsce Pamięci, https://www.polskie-cmentarze.pl/pl/wyszukiwarka-grobow/szukaj/4921/(miasto)/Elk, dostęp: [26. 04. 2020 r.].

8.01.2024 r.

Dokument potwierdzający rejestrację w IPN mogiły Piotra Łankiewicza, która znajduje się na cmentarzu w Ełku, zapisany został pod adresem:

https://bip.ipn.gov.pl/bip/form/r514417,Lankiewicz.html

lub

https://bip.ipn.gov.pl/bip/form/r50081746,Lankiewicz.html

Dodaj do zakładek Link.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *