Bohdanowicz, Stanisław (1892 – 1940), Miednoje

Stanisław Bohdanowicz „Kazimierz Jelski”, ur. 4 I 1892 roku w Sejnach, syn Józefa i Wiktorii z Paciukanisów.

Ukończył dwie klasy gimnazjum. W 1913 roku został powołany do odbycia służby wojskowej w armii carskiej. W czasie I wojny światowej był trzykrotnie ranny. W maju 1917 roku został wybrany delegatem na Zjazd Wojskowych Polaków w Mińsku. Następnie wstąpił do I Korpusu Polskiego w Rosji i został przydzielony do 11 Zapasowej Brygady w Bobrujsku. Po rozbrojeniu Korpusu powrócił do Sejn, gdzie 20 XII 1918 roku wstąpił do POW (według zaświadczenia Placówki Związku Peowiaków w Sejnach z 8 VIII 1934 roku do POW wstąpił 6 VI 1918 roku). Pracował jako „wywiadowca przy Dowództwie Obrony Kresów” i werbował nowych członków. 3 V 1919 roku został aresztowany „przez władze wojskowe niemieckie wraz z Feliksem Kalwejtem, za skup broni” od żołnierzy niemieckich, a następnie postawiony przed sądem wojskowym i uwięziony. 20 VII 1919 roku został zwolniony. Po uwolnieniu był „łącznikiem pomiędzy D-wem stacjonującym w Suwałkach a organizacją w Sejnach oraz na Litwie w Łoździejach i Kownie”, gdzie został wysłany przez władze POW „w sprawach związanych z wybuchem powstania sejneńskiego”. Przewoził broń zza kordonu.

Po wybuchu powstania wchodził „w skład oddziału wywiadowczego”. 1 IX 1919 roku, po rozwiązaniu oddziałów powstańczych, wstąpił jako ochotnik do Wojska Polskiego. Służył w kawalerii (według wpisu w książeczce wojskowej w 23 Pułku Ułanów [?]), a później jako referent śledczy Sekcji Defensywy Dowództwa 4, a następnie 2 Armii, Ekspozytury w Białej i Brześciu. 24 IV 1921 roku w stopniu wachmistrza został zwolniony do rezerwy. 15 IX 1921 roku został przyjęty do służby ogólnej PP województwa białostockiego. 30 XI 1922 roku ukończył VII Kurs Wywiadowców w Głównej Szkole Policyjnej w Warszawie, a od 23 października do 5 XII 1925 roku 6-tygodniowy kurs polityczny w Szkole Okręgowej PP w Białymstoku. 5 VII 1924 roku został mianowany na stopień starszego posterunkowego PP. Co najmniej od 1931 roku był funkcjonariuszem służby śledczej Posterunku PP w Ostrowi Mazowieckiej. 1 I 1938 roku awansował na stopień przodownika PP. We wrześniu 1939 roku dostał się do niewoli sowieckiej i został osadzony w obozie w Ostaszkowie. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Kalininie i pochowany w zbiorowej mogile w Miednoje.

5 VII 1923 roku ożenił się z Antoniną ze Stankiewiczów. Był odznaczony Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, Krzyżem POW i Odznaką Pamiątkową Więźniów Ideowych, a w 1933 roku Medalem Niepodległości.

Opracował Krzysztof Skłodowski1.


1 Grupa Rekonstrukcji Historycznej „Garnizon Suwałki”, Facebook,

https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=4453649548004783&id=774781075891667, dostęp: [15.05.2021 r.].

Dodaj do zakładek Link.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *