Antoni Jurkiewicz urodził się 3 lipca 1898 r. we wsi Dubowo, w gminie Sejny jako syn Macieja i Katarzyny, z domu Andrejczyk. W swoim Arkuszu Ewidencyjnym przebiegu służby w Polskiej Organizacji Wojskowej napisał, iż ukończył szkołę powszechną. Pracował w rolnictwie. Od 1918 r. działał w POW jako zastępca miejscowego komendanta pod pseudonimem „Wrona”. W Powstaniu Sejneńskim walczył pod Sejnami, Gibami i Berżnikami. W 1920 r. służył w armii polskiej, w tym też roku został przez Litwinów aresztowany. Arkusz Ewidencyjny Antoni Jurkiewicz podpisał 11 kwietnia 1929 r. Wymienił tam Berżniki jako miejsce swojego zamieszkania.
Antoni Jurkiewicz w 1931 r. został odznaczony Medalem Niepodległości. („Monitor Polski” nr 287/1931, Dział C, pozycja 156). Dyplom i odznaczenie wysłano na wskazany adres (Dubowo) 13 września 1932 r. Szeregowy Antoni Jurkiewicz otrzymał także Krzyż Walecznych.
W Sejnach na Starym Cmentarzu jest mogiła, w których pochowany jest jego imiennik Antoni Jurkiewicz, który żył 82 lata i zmarł w 1991 r. urodził się zatem w 1909 r. Prosimy o pomoc w sprawie ustalenia daty śmierci i miejsca wiecznego spoczynku Antoniego Jurkiewicza, urodzonego w 1898 r. we wsi Dubowo. Prawdopodobnie są to Berżniki.
Opracowała Irena Kasperowicz-Ruka na podstawie informacji, zaczerpniętych z kopii własnoręcznie napisanego i podpisanego przez Antoniego Jurkiewicza Arkusza Ewidencyjnego oraz na podstawie internetowo dostępnych materiałów, dotyczących osób odznaczonych 1.
1 Centralne Archiwum Wojskowe: https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_kartoteka_personalno_odznaczeniowa/?strona=3&szufladka=KARA-KARN oraz LISTA ODZNACZONYCH KRZYŻEM I MEDALEM NIEPODLEGŁOŚCI https://niezwyciezeni1918-2018.pl/nie/form/74,Lista-odznaczonych-Krzyzem-Niepodleglosci.html
Jurkiewicz, Antoni (1898 – 1985)
07.05.2025
Na metryce urodzenia nr 133/1898 Berżniki widnieje dopisek, iż Antoni Jurkiewicz zmarł dn. 31.08.1985 w Folwarku Berżniki (akt zgonu nr 80/1985 USC Sejny z dn. 02.09.1985).
Opracowała Katarzyna Eshun na podstawie wskazanych źródeł.
Jurkiewicz, Andrzej (1895 – ?)
07.05.2025
Wg metryki urodzenia nr 25/1895 Berżniki Andrzej Jurkiewicz urodził się 24.01./05.02.1895 w Dubowie i był synem Macieja oraz Katarzyny Andrejczyk.
A więc Andrzej i Antoni Jurkiewicz byli braćmi.
Opracowała Katarzyna Eshun na podstawie wskazanych źródeł.
10.05.2025 r.
Dzięki staraniom Pani Zofii Fiedorowicz z Sejn nawiązany został kontakt telefoniczny z Panią Haliną Jurkiewicz z Berżnik, która potwierdziła, iż Antoni Jurkiewicz był dziadkiem zmarłego męża. Antoni Jurkiewicz zmarł w 1985 r. w miejscowości Berżniki Folwark i został pochowany na cmentarzu parafialnym w Berżnikach. Wiadomość ta umożliwiła przeniesienie wspomnienia o Antonim Jurkiewiczu z zakładki pochowani poza Sejnami w nieznanym miejscu do zakładki pochowani poza Sejnami w Berżnikach.
Zdjęcia mogiły Antoniego Jurkiewicza na cmentarzu parafialnym w Berżnikach, wykonane przez Panią Halinę Jurkiewicz:
Zdjęcia mogiły Andrzeja Jurkiewicza na cmentarzu parafialnym w Berżnikach, wykonane przez Panią Halinę Jurkiewicz:
30.09.2025 r.
Za zgodą Pana dr Krzysztofa Skłodowskiego prezentujemy udostępnioną nam biografię:
Jurkiewicz Antoni „Karszun”, ur. 3 VII 1898 roku w Dubowie w gminie Berżniki, syn Macieja i Katarzyny z Andrejczyków. Był bratem Andrzeja członka POW. W 1910 roku ukończył trzyoddziałową szkołę początkową w Berżnikach, a następnie pracował „przy rodzicach na gospodarstwie 7-mio morgowym”. 1 XII 1918 do roku wstąpił do POW. Był starszym szeregowym. Pełnił funkcję komendanta miejscowego w Berżnikach i zastępcy Kazimierza Miszkiela ps. „Wrona”, komendanta komendy lokalnej „Wigrańce” Nr 5. „Mimo niesłychanych prześladowań niemiecko-litewskich potrafił zorganizować swą komendę”. W wykazie „byłych członków P.O.W. na b. pow. sejneński z roku 1918/1919” Dominik Miszkiel przy jego nazwisku dodał adnotację „Prowokator w Kowieńszczyźnie”. W życiorysie złożonym w Komisji Kwalifikacyjnej POW napisał: „Nocami, przekradając się w głąb Litwy, po wsiach i miasteczkach rozklejałem i rozszerzałem odezwy do ludności polskiej, wzywające do wspólnej walki z wrogami Polski. Skupowałem broń oraz naboje, które przechowywałem wspólnie z kom-tem lokalnym do chwili czynnego wystąpienia P.O.W. przeciw Litwinom. Cały czas brałem czynny udział w ćwiczeniach i zbiórkach nocnych w lasach sąsiednich. Podczas próbnego alarmu we wsi Orzechowo, w celu stawienia się na punkcie zbornym, zostałem niespodzianie przez Litwinów aresztowanym, lecz z powodu znajomych osobiście dwóch żołnierzy litewskich zdołałem się ratować ucieczką z dwoma kolegami P.O.W. Franciszkiem Jurgielanisem i Bronisławem Jakubowskim”. W sierpniu 1919 roku „Dowodzi swym oddziałem w powstaniu Sejneńskim – walcząc pod Sejnami, Gibami i Berżnikami”. Jak napisał: „Na szosie Sejny-Berżniki w os. Ryngielówka, atakując niespodzianie natrafiłem na 4-ch żołnierzy litewskich uzbrojonych w broń i amunicję, których to rozbroiłem i wziąłem do niewoli, jak również w tych to dniach brałem czynny w walkach pod Sejnami, w mieście o na odcinku cmentarza katolickiego i w lasku »Borek«. Po zdobyciu Sejn i zakończonej walce z Litwinami oraz likwidacji P.O.W. w dniu 1-go września 1919 r. jako ochotnik bezpośrednio wstąpiłem do Wojska Polskiego do 41 p.p., z którym to pułkiem brałem udział we wszystkich walkach, aż do końca wojny bolszewickiej”. 23 VII 1920 roku, czasie walk odwrotowych pod Nowym Dworem na Grodzieńszczyźnie dostał się do niewoli bolszewickiej. 6 sierpnia w Grodnie zbiegł, korzystając z nieuwagi wartowników został jednak zatrzymany i przekazany Litwinom. Jak pisał: „zostałem aresztowany i przygnano mnie na posterunek litewski do wsi Berżniki, gdzie po długim badaniu zostałem zbity przez litewskiego policjanta Warnialisa, który grożąc mnie śmiercią za nieprzyznanie się i nie wyjawienie swych kolegów biorących udział w P.O.W. przystawiając broń do piersi i grożąc mnie rozstrzelaniem […] jednak nic skorzystać nie mogli, przeto odesłali mnie do Komendy miasta Sejn na powtórne przesłuchanie mnie i moich świadków, skąd zostałem zwolniony pod warunkiem, że zmuszony byłem co sobotę się meldować w litewskiej komendzie w Sejnach. By uniknąć tej hańby […] przeto zmuszony byłem się skryć do lasów miejscowych i o chłodzie i głodzie, oczekując wybawienia, [ukrywałem się] do czasu powrotu polskiego wojska, gdzie przyłączyłem się do formacji 41 p.p.”. 23 XI 1920 roku (w innym dokumencie w 1921 roku) został zdemobilizowany. W okresie międzywojennym mieszkał w Folwarku Berżniki. Należał do Placówki Berżniki Związku Peowiaków, Związku Rezerwistów oraz BBWR. Wchodził w skład Rady Nadzorczej Kasy Stefczyka. Był zastępcą wójta i członkiem Rady Gminy Berżniki. Był żonaty, miał rodzinę składającą się z pięciu osób. Zmarł 31 VIII 1985 roku w Folwarku Berżniki. 6 IV 1924 roku, podczas posiedzenia Komisji Weryfikacyjnej POW w Sejnach opiniującej wnioski komendantów lokalnych dotyczące członków POW został przedstawiony do odznaczenia Krzyżem Walecznych. Był odznaczony Medalem Niepodległości (w 1931 roku) oraz Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921.
Opracował Krzysztof Skłodowski.