Andrzej Jurkiewicz urodził się 25 lutego 1895 r. we wsi Dubowo, w gminie Sejny. W Arkuszu Ewidencyjnym przebiegu służby w Polskiej Organizacji Wojskowej napisano, iż nie ukończył szkoły powszechnej. Pracował w rolnictwie. Od 15 maja do września 1919 r. działał w POW jako szeregowy. W Powstaniu Sejneńskim walczył pod Gibami, Berżnikami i Sejnami. Był przez Litwinów więziony przez 9 dni. Arkusz Ewidencyjny Andrzej Jurkiewicz podpisał 11 kwietnia 1929 r. trzema krzyżykami. Dubowo w gminie Berżniki zostało w Arkuszu wymienione jako miejsce jego zamieszkania.
Andrzej Jurkiewicz w 1932 r. został odznaczony Medalem Niepodległości. („Monitor Polski” nr 167/1932, Dział C, pozycja 534).
Prosimy o pomoc w sprawie ustalenia daty śmierci i miejsca wiecznego spoczynku Andrzeja Jurkiewicza, urodzonego w 1895 r. we wsi Dubowo, który mógł być starszym bratem Antoniego Jurkiewicza, urodzonego w 1898 r. także we wsi Dubowo.
Opracowała Irena Kasperowicz-Ruka na podstawie informacji, zaczerpniętych z kopii Arkusza Ewidencyjnego Andrzeja Jurkiewicza.
Jurkiewicz, Antoni (1898 – 1985)
07.05.2025
Na metryce urodzenia nr 133/1898 Berżniki widnieje dopisek, iż Antoni Jurkiewicz zmarł dn. 31.08.1985 w Folwarku Berżniki (akt zgonu nr 80/1985 USC Sejny z dn. 02.09.1985).
Opracowała Katarzyna Eshun na podstawie wskazanych źródeł.
Jurkiewicz, Andrzej (1895 – ?)
07.05.2025
Wg metryki urodzenia nr 25/1895 Berżniki Andrzej Jurkiewicz urodził się 24.01./05.02.1895 w Dubowie i był synem Macieja oraz Katarzyny Andrejczyk.
A więc Andrzej i Antoni Jurkiewicz byli braćmi.
Opracowała Katarzyna Eshun na podstawie wskazanych źródeł.
26.05.2025 r.
Dzięki uprzejmości i wysiłkowi Pani Haliny Jurkiewicz odnaleziona została na cmentarzu parafialnym w Berżnikach mogiła Andrzeja Jurkiewicza. Pani Halinie Jurkiewicz zawdzięczamy ustalenie daty śmierci Andrzeja Jurkiewicza na rok 1963 i lokalizację miejsca pochówku, a to umożliwiło nam przeniesienie wspomnienia z zakładki pochowania poza Sejnami w nieznanym miejscu do zakładki pochowani poza Sejnami w Berżnikach.
Zdjęcia mogił, wykonane przez Panią Halinę Jurkiewicz:
30.09.2025 r.
Za zgodą Pana dr Krzysztofa Skłodowskiego prezentujemy udostępnioną nam biografię:
Jurkiewicz Andrzej „Wrona”, ur. 5 II 1895 roku w Suworowie (Dubowie) w gminie Berżniki (według metryki, w dokumentach złożonych w Komisji Kwalifikacyjnej POW i Komitecie Krzyża i Medalu Niepodległości podawał 25 II 1895), syn Macieja i Katarzyny z Andrejczyków. Był bratem Antoniego, członka POW. W życiorysie złożonym w Komisji Kwalifikacyjnej POW napisał: „Wykształcenia żadnego nie posiadam, przez cały czas przebywałem przy rodzicach pracując na roli. W roku 1918 w m-cu listopadzie należałem do Milicji Obywatelskiej, broniłem lasów, dobra i mienia obywateli kraju od napadu złowrogo usposobionych Litwinów przebywających tuż nad granicą. W roku 1919 w miesiącu lutym wstaiłem do Polskiej Organizacji Wojskowej do Komendy Lokalnej Wigrańce Nr 5 [w podaniu złożonym do Komisji Kwalifikacyjnej przy Wojskowym Biurze Historycznym podał, że był członkiem POW od 1 XI 1918 roku; według zaświadczenia Powiatowej Komisji Kwalifikacyjnej był członkiem organizacji od 18 II do 1 IX 1919 roku; w arkuszu ewidencyjnym podał, że od 15 V do IX 1919 roku] pod komendą komendanta Dominika Miszkiela pod pseudonimem »Wrona«. Przez cały czas brałem czynny udział, chodziłem do pobliskich lasów na ćwiczenia, gdzie w dniu 13-go czerwca otrzymałem przysięgę służbową”. Wziął udział w powstaniu sejneńskim i „odznaczył się męstwem”. Najprawdopodobniej myląc daty i zdarzenia napisał: „Podczas najścia Litwinów brałem udział czynny, rozbrajałem posterunki litewskie w Gibach, Berżnikach i Sejnach, jak również podczas najścia Litwinów na miasto Sejny walczyłem przez cały czas, gdzie w czasie regularnego wojska litewskiego zostałem wzięty do niewoli i przebywałem w areszcie 10 dni, gdzie zostałem zwolniony. Podczas prześladowań Litwinów [w 1920 roku?] byłem udany, za co zbity zostałem do nieprzytomności”. W okresie międzywojennym posiadał trzymorgowe gospodarstwo w Dubowie oraz pracował jako robotnik rolny. Należał do Związku Peowiaków. Był żonaty z Rozalią (ur. ok. 1898, zm. 4 VI 1946 roku). Miał rodzinę „składającą się z 4-ch osób”. Zmarł 15 XII 1963 roku. Została pochowany na cmentarzu w Berżnikach. 6 IV 1924 roku, podczas posiedzenia Komisji Weryfikacyjnej POW w Sejnach opiniującej wnioski komendantów lokalnych dotyczące członków POW został przedstawiony do odznaczenia Krzyżem Walecznych. W 1932 roku został odznaczony Medalem Niepodległości.
Opracował Krzysztof Skłodowski.