Stanisław Sulżyński urodził się 13 czerwca 1901 r. we wsi Załujecyny (?, zapis na dokumencie nie jest wyraźny), w gminie Berżniki. W 1932 r. został odznaczony Medalem Niepodległości („Monitor Polski nr 167/1932, Dział C. poz. 1484). Odznaczenie to potwierdza, że musiał być Powstańcem Sejneńskim i/lub uczestnikiem wojny polsko – bolszewickiej 1920 r. Na Starym Cmentarzu w Sejnach pochowany jest Stanisław Sulżyński, który zmarł 10 października 1982 r. w wieku 74 lat, czyli urodził się w 1908 r. Czy był spokrewniony ze Stanisławem Sulżyńskim, który urodził się w gminie Berżniki w 1901 roku? Prosimy Rodzinę o pomoc w odpowiedzi na to pytanie.
Opracowała Irena Kasperowicz-Ruka na podstawie podanych źródeł1 .
1 Centralne Archiwum Wojskowe: https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_kartoteka_personalno_odznaczeniowa/?strona=3&szufladka=KARA-KARN oraz LISTA ODZNACZONYCH KRZYŻEM I MEDALEM NIEPODLEGŁOŚCI https://niezwyciezeni1918-2018.pl/nie/form/74,Lista-odznaczonych-Krzyzem-Niepodleglosci.html
Sulżyński, Stanisław (1901 – ?)
12.05.2025
Wg metryki urodzenia nr 152/1901 Berżniki Stanisław Sulżyński ur. się 19.09.1901 we wsi Zamieciny (przysiółek koło wsi Berżniki) i był synem Marcina oraz Marcelli Koneszko. Dnia 14.02.1931 w Sejnach poślubił Mariannę Maksimowicz (akt 17/1931 Sejny https://search.jzi.org.pl/geneo/ ). Innego Stanisława Sulżynskiego w 1901r. w Berżnikach nie było.
Wg dokumentów z Archiwum Bad Arolsen oraz www.straty.pl jego brat Stefan (ur. 18.01.1917 Zamieciny) był uczestnikiem kampanii wcześniowej 1939, w latach 1939-45 więźniem Stalagu XIIIA i XA, zmarł 10.02.1992.
Opracowała Katarzyna Eshun na podstawie wskazanych źródeł.
25.05.2025 r.
Dzięki uprzejmości i wysiłkowi Pani Haliny Jurkiewicz odnaleziona została na cmentarzu parafialnym w Berżnikach mogiła Stanisława Sulżyńskiego. Pani Halinie Jurkiewicz zawdzięczamy zdjęcie pomnika, a tym samym ustalenie daty śmierci Stanisława Sulżyńskiego na dzień 30 sierpnia 1953 r. i lokalizację miejsca pochówku, a to umożliwiło nam przeniesienie wspomnienia z zakładki pochowania poza Sejnami w nieznanym miejscu do zakładki pochowani poza Sejnami w Berżnikach:
30.09.2025 r.
Za zgodą Pana dr Krzysztofa Skłodowskiego prezentujemy udostępnioną nam biografię:
Sulżyński Stanisław, ur. 20 IX 1901 (według metryki, w arkuszu ewidencyjnym, dokumentach złożonych w Komisji Kwalifikacyjnej POW i Komitecie Krzyża i Medalu Niepodległości podawał 13 VI 1901 roku) w Zamiacinach w gminie Berżniki, syn Marcina i Marceli z domu Koneszko. Ukończył trzy oddziały szkoły początkowej i „od najmłodszych lat” pracował „na roli” (w innym dokumencie podał, że miał wykształcenie domowe). W życiorysie złożonym w Komisji Kwalifikacyjnej POW podał, że wstąpił do POW w listopadzie 1918 roku (w arkuszu ewidencyjnym i wniosku do Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości 1 XII 1918 roku „do likwidacji”, według innych dokumentów od 1 I do 1 IX 1919 roku). Wchodził w skład komendy lokalnej POW „Wigrańce” nr 5, „biorąc czynny udział w pracach zakonspiracyjnych wspomnianego oddziału oraz w potajemnych zbiórkach i ćwiczeniach po pustkach leśnych”. Wziął udział w powstaniu sejneńskim i rozbrojeniu posterunków litewskich w Gibach i Berżnikach oraz walkach o Sejny. Dominik Miszkiel w arkuszu ewidencyjnym napisał o nim: „Wykupywał naboje od Litwinów. W partyzantach walczył mężnie”. Po rozwiązaniu oddziałów powstańczych wrócił do domu. W 1920 roku wstąpił do Wojska Polskiego i został wcielony do 80 Pułku Piechoty, wraz z którym wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej. 8 X 1922 roku został zdemobilizowany. Awansował do stopnia starszego szeregowego. W okresie międzywojennym otrzymał osadę w Hołnach Wolmera w gminie Berżniki. W 1935 roku na podstawie ustawy z 17 XII 1920 roku o bezpłatnym nadziale ziemią żołnierzy Wojska Polskiego ubiegał się o jej przekwalifikowanie z płatnej na bezpłatną. Był członkiem Placówki Berżniki Związku Peowiaków. 14 II 1931 roku ożenił się w Sejnach z Marianną z Maksimowiczów (ur. ok. 1905 roku w Łoździejach), córką Karola i Katarzyny z Lewkowiczów. Miał dziecko. Był odznaczony Medalem Niepodległości (w 1932 roku), Krzyżem POW i odznaką pamiątkową Dywizji Litewsko-Białoruskiej.
Opracował Krzysztof Skłodowski.