Łazarewicz, Jan (1900 – 1981)

Jan Łazarewicz „Budrys”, „Jan Budrys”, ur. 7 VIII 1900 roku w Suwałkach, syn Józefa i Walerii z Sadowskich (brat Piotra, również członka POW). Dzieciństwo spędził w majątku Siemieniszki na Litwie. Od 1909 roku uczęszczała do gimnazjum męskiego w Suwałkach. W 1914 roku po I wybuchu wojny światowej wraz z rodzicami został ewakuowany do Wilna, a następnie do Orła, gdzie kontynuował naukę w gimnazjum. W czasie nauki należał do tajnego Harcerstwa, a od stycznia 1918 roku był też członkiem zakonspirowanej Drużyny Strzeleckiej w Orle. W lipcu 1918 roku wyjechał do kraju. Po powrocie do Suwałk, w sierpniu wstąpił do POW i został zaprzysiężony przez Jana Wielgata ps. „Lot”. Brał udział w pracach organizacyjnych na terenie powiatu suwalskiego o sejneńskiego. Jak wspominał: „powierzono mi przez P.O.W. mi prowadzenie wywiadu zbieranie funduszów i broni oraz uświadamianie i organizowanie młodzieży. W bardzo wielu wypadkach mieszkanie moich rodziców było oddane do rozporządzenia przyjeżdzających ze stolicy kierowników P.O.W. jak również na konspiracyjne zebrania”. Brał udział w koncentracji oddziałów POW na cmentarzu parafialnym w Suwałkach w nocy z 10 na 11 listopada 1918 roku. Po utworzeniu Koedukacyjnego Gimnazjum Tymczasowej Rady Obywatelskiej Okręgu Suwalskiego został przyjęty do klasy szóstej. „Wśród kolegów […] na własną rękę [założył] drużynę strzelecką”, która po utworzeniu Dowództwa Obrony Kresów Ziemi Suwalskiej została przejęta pod jego komendę. „Znając dobrze stosunki powiatów b. guberni suwalskiej, wchodzących obecnie w skład Litwy Kowieńskiej” z polecenia ppor. Janusza Ostrowskiego prowadził wywiad oraz akcję uświadamiającą „wśród ludności polskiej w miasteczkach i dworach” w rejonie Mariampola, Simna i Olity. W lutym 1919 roku, po wykryciu przez Niemców „prac P.O.W. Suwałki w Olicie”, udało mu się uniknąć aresztowania powrócić do Suwałk. Brał udział w akcji wysadzenia torów kolejowych w Dąbrówce koło Suwałk w nocy z 5 na 6 VI 1919 r. Następnie ze względu na groźbę aresztowania przedostał się poza linię demarkacyjną do Rajgrodu gdzie wstąpił do konnego oddziału partyzanckiego Dowództwa Obrony Kresów Ziemi Suwalskiej pod dowództwem por. Antoniego Lipskiego, w którym służył już jego brat. W jego składzie brał udział w wypadach dywersyjnych i starciach pod Czarniewem, Śluzą Sosnowo, Barszczami, Bargłowem, Solistówką i Nettą oraz w powstaniu sejneńskim. Po rozwiązaniu oddziałów powstańczych wstąpił do 41 Suwalskiego Pułku Piechoty, a następnie służył w 21 Pułku Ułanów, biorąc udział w walkach na froncie polsko-bolszewickim. Po przeniesieniu do rezerwy kontynuował naukę w gimnazjum męskim w Suwałkach, które ukończył w 1922 roku. Następnie ukończył studia na Wydziel Przyrodniczo-Matematycznym Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie i pracował w szkolnictwie zawodowym i średnim. Od 1929 był dyrektorem Izby Rzemieślniczej w Wilnie, a od 1932 roku dyrektorem Izby Rzemieślniczej we Włocławku, a po jej przeniesieniu w 1938 roku do Płocka dyrektorem Izby Rzemieślniczej w Płocku. Był członkiem BBWR. Został mianowany podporucznikiem rezerwy ze starszeństwem z 1 VII 1925 roku i przydziałem do 3 Pułku Szwoleżerów Mazowieckich w Suwałkach, a następnie 4 Pułku Ułanów Zaniemeńskich w Wilnie. We wrześniu 1939 roku został zmobilizowany do 17 Pułku Ułanów Wielkopolskich. Dostał się do niewoli niemieckiej i przebywał w Oflagu VIIA Murnau (nr jeńca 15879). Zmarł w 1981 roku. W 1933 roku został odznaczony Medalem Niepodległości.

Opracował Krzysztof Skłodowski1.

1 Grupa Rekonstrukcji Historycznej „Garnizon Suwałki”, Facebook, https://pl-pl.facebook.com/permalink.php?story_fbid=4580869468616123&id=774781075891667&__tn__=K-R, [dostęp: 21.07.2021 r.].

Dodaj do zakładek Link.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *