Wacław Fimowicz, ur. 20 XII 1898 roku w Gibach, syn Leopolda i Anny. Ukończył trzy klasy szkoły elementarnej, a następnie pomagał rodzicom. Po wybuchu I wojny światowej w latach 1915–1918 przebywał Kijowie, gdzie pracował w elektrowni miejskiej. Po zajęciu Kijowa przez Niemców wrócił do w 1918 roku do Gib i w listopadzie wstąpił do POW. Brał udział w zbiórkach wyszkoleniowych, które odbywały się w domu Juliana Chaleckiego w Dziemianówce pod kierunkiem Chaleckiego i Piotra Korzona. Z polecenia Korzona w grudniu 1918 i styczniu 1919 roku wyznaczany był „na czaty do lasów państwowych” oraz pełnił obowiązki „funkcjonariusza Milicji Narodowej”. 14 I 1919 roku wraz z grupą peowiaków z Gib dołączył do oddziału POW pod dowództwem Narcyza Misiewicza i Antoniego Józefa Wołągiewicza, który maszerując z „Okręgu Olickiego”, zatrzymał się na postój w Gibach. Następnie wraz z nim przekradł się lasami przez placówki niemieckie, dotarł do Zambrowa i wstąpił jako ochotnik do 1 Suwalskiego Pułku Strzelców (później 41 Suwalski Pułk Piechoty). Brał m.in. udział w walkach pod Lidą, Wilnem, Mińskiem, Kijowem, Grodnem, Warszawą oraz polsko-litewskich walkach na Suwalszczyźnie w sierpniu i wrześniu 1920 roku. Awansował do stopnia plutonowego. W 1921 roku został bezterminowo urlopowany. Po powrocie do Gib pracował w lasach państwowych, a następnie prowadził piwiarnię w Gibach. Mieszkał w Dziemianówce. W końcu lat 30. był sołtysem. Był członkiem Związku Rezerwistów RP. W czasie wojny pracował dorywczo jako robotnik rolny i leśny. Był żonaty z Heleną z Morozów, z którą miał trzech synów. Najstarszy Zygmunt (ur. 4 XII 1924 roku), do września 1939 roku ukończył jedną klasę gimnazjum w Sejnach, w czasie okupacji pracował jako robotnik leśny. Był członkiem AK, od 2 II 1944 do 1 VIII 1944 roku wchodził w skład oddziału partyzanckiego oraz ukończył kurs konspiracyjnej szkoły podoficerskiej uzyskując awans do stopnia starszego strzelca. Po zajęciu Suwalszczyzny przez Armię Czerwoną, 31 VIII 1944 roku (według innych danych 12 sierpnia) wstąpił do Milicji Obywatelskiej, a 18 X 1944 roku złożył oficjalne podanie o przyjęcie do MO do Komendy Wojewódzkiej MO w Białymstoku. 15 XII 1944 roku został zwolniony z pracy w MO. W tym samym miesiącu został aresztowany przez NKWD i wywieziony w głąb ZSRS. Przebywał w obozach w Kalininie i Ostaszkowie, a do Polski wrócił w styczniu 1946 roku. Drugi syn Romuald w czasie II wojny światowej został aresztowany za przynależność do AK przez Niemców, wywieziony do obozu Stutthof i zamordowany. Najmłodszy syn w 1945 roku był kilkunastoletnim chłopcem. 14 VII 1945 roku Wacław Fimowicz został zatrzymany we wsi Pomorze przez Sowietów w ramach Obławy Augustowskiej, wywieziony i następnie zamordowany w niewyjaśnionych do dzisiaj okolicznościach. Był odznaczony Krzyżem Walecznych i odznaką Dywizji Litewsko-Białoruskiej. W 1938 roku jego wniosek o odznaczenie Medalem Niepodległości został odrzucony.
Opracował Krzysztof Skłodowski.
Na podstawie relacji Grzegorza Fimowicza, wnuka Wacława Fimowicza, Irena Kasperowicz-Ruka dodaje, że Wacław Fimowicz urodził się w Dziemianówce, w gminie Giby jako syn Leopolda i Anny, z domu Czołkiewicz. W okresie międzywojennym zajmował się w Gibach małą gastronomią, a jego siostra w tym samym budynku prowadziła sklep.
Anna Fimowicz, matka Wacława, zmarła 8 lutego 1950 r. w wieku około 80 lat i została pochowana w Sejnach, na Starym Cmentarzu .
Kopie zdjęć Wacława Fimowicza zostały udostępnione nam przez wnuka, Grzegorza Fimowicza.
