„Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą” pisał ks. Jan Twardowski. Pamiętajmy o ludziach, którzy mieszkali lub pracowali w nieistniejących już dziś domach, by nie odeszli w niepamięć, jak odchodzi w zapomnienie drewniana architektura starych Sejn. Zapraszam do wzbogacania w komentarzach informacji o pokazanych domach i ich mieszkańcach. Dziękuję administratorom… Czytaj dalej
Dom Pani Gryszkiewiczowej. Stąd wywodzi się Helen, Jerzy i Marian (konstruktor pistoletu stosowanego obecnie w policji). Również stąd pochodzą piękne dziewczyny – córki Jerzego: Alina, Urszula i Sylwia. Na drugim planie budynek, w którym mieścił się m.in. komisariat milicji. Na drugim budynku „bocianie gniazdo” – punkt obserwacyjny Ochotniczej Straży Pożarnej,… Czytaj dalej
Po przeciwnej stronie, budynek znany wszystkim Sejnianom. Dom państwa Domosławskich z apteką na pierwszym planie. Z tego domu wywodzą się: Grzegorz, Wojciech, Mikołaj i Jarek. Na dalszym planie fragment drewnianych straganów, w których w targowe dni sprzedawano mięso (tania jatka), garnki, talerze i materiały ubraniowe. Marek Karpowicz, Sejny – sentymentalny… Czytaj dalej
Kto ze „starych” Sejnian chociaż raz w życiu nie był w sklepiku „Michnowskich – Sylwistów”? Chyba nie ma takich! Stąd jest Henryk i jego siostry: Jola i Basia. Jolę i Henia spotkasz niemal w tym samym miejscu, tylko w innej scenerii. W sobotnie popołudnia panowie, po dokonanej w miejskiej łaźni… Czytaj dalej
Prawie naprzeciwko skrzyżowania 22 lipca z Głowackiego, na skarpie, dom Pani Dukalskiej. W oknach za werandą mieszkała Pani Jankowska z córkami: Jasią, Renią i synem Władkiem. Za domem, wielki sad – park a w nim, wśród bzów, istniejący jeszcze niewielki domek z werandą. W tym domku mieszkał z małżonką, o… Czytaj dalej
Dom Państwa Jasionowskich, z którego codziennie Pan Piotr przemierzał trasę do Liceum, by wykładać geografię i astronomię, a tuż za Nim Jego córki: Renata i Laura, by zdobywać wiedzę. Natomiast z werandy wychodzili Państwo Obkowie (wysoki, szczupły z przekrzywioną głową pan i bardzo mała, korpulentna pani). W tym domu mieszkali… Czytaj dalej
Część Sejnian chodziła do przedszkola „do sióstr”, gdzie opiekę nad dziećmi sprawowała m.in. niezapomniana Siostra Julia. Natomiast wszyscy Sejnianie chodzili po ulicach brukowanych tzw. „kocich łbach”, które uwieczniam prawie na wszystkich rysunkach, w celu oddania hołdu człowiekowi, Panu Staśkiewiczowi, który na kolanach przeszedł wzdłuż i wszerz wszystkie nasze ulice, wykładając… Czytaj dalej
Większość Sejnian starszego pokolenia rozpoczynało edukację w szkole „pod lasem”. Tym rysunkiem pragnę przywołać pamięć nauczycieli, którzy tam pracowali, oraz tych wszystkich, którym dane było pobierać w niej nauki. Marek Karpowicz, Sejny – sentymentalny spacer po mieście, Sejny 2008, s. 3.
Obok obu mostów w mieście były łagodne zjazdy do rzeki, utwardzone kamieniami, po to by przejeżdżające przez Sejny pojazdy konne mogły wjechać do wody i zdrożone konie mogły zaspokoić pragnienie. W czasie gdy większość pojazdów miała koła drewniane, okute metalową obręczą, taki przejazd przez rzekę miał dodatkowy cel: moczenie rozsychających… Czytaj dalej
Wesołe miasteczko to przede wszystkim duża karuzela, karuzela dla dzieci i strzelnice z kwiatkami i tarczami, gdzie za wystrzelone punkty można było wygrać kryształowy wazon (w tamtym czasie rzecz nieosiągalna w normalny sposób). Początkowo miasteczko ustawiało się trochę na uboczu, w miejscu mniej więcej między dzisiejszymi delikatesami a pocztą. Kiedy… Czytaj dalej